"Ik zing of neurie iets, of ik heb alleen een stuk tekst en dat gaat dan langs Dennis. Die tokkelt wat op zijn gitaar om te kijken of het goed is. Of andersom: hij tokkelt wat en dan gaat het langs mij", aldus Bart, de zanger van Racoon aan tafel bij DWDD. De aanleiding is een documentaire van Erik de Bruyn over de band. Over de manier waarop hun liedjes geboren worden. In DWDD vertellen ze over het ongemak dat ze voelden om tijdens hun creatieve proces bekeken te worden door het oog van de camera. Maar mooi dat ze het hebben toegestaan, want nu kunnen we kennismaken met een zeer goed geolied team. Wat een teamwork!
Alles draait om de songs
"Een soort van consensus" noemt Bart het. Bij het maken van een liedje heeft ieder bandlid zijn aandeel. Als iemand iets niet goed genoeg vindt, valt het af. En dat kan uiterst pijnlijk zijn. Hoewel Bart vaak "het meeste kippenvel krijgt van de ideeën in zijn kop", komt het geregeld voor dat anderen ze toch afkeuren. Niet goed genoeg. "Maar juist door de feedback die ik dan krijg, de klap in m'n bek, ontstaan de beste hits."
Vertrouwen, openheid, ieders mening telt en passie!
De manier waarop de leden van Racoon tot resultaten komen, is een voorbeeld voor zelfsturende teams in organisaties. Teamwork zoals het bedoeld is: synergie van de bovenste plank! De mannen kennen elkaar goed, vertrouwen elkaar, zijn soms ongezouten eerlijk tegen elkaar en weten zo het beste in elkaar naar boven te halen. Ze maken de songs echt sámen. Als de een niet kan voortborduren op de bijdrage van de ander, valt de song af. Dat getuigt van lef, respect en kunnen slikken. Zeg het maar eens tegen je collega dat zijn bijdrage niet goed genoeg is, als hij er zelf juist zo trots op is. En heb maar eens de moed om je ego opzij te zetten als jouw "darling" om zeep geholpen wordt. En heb dan ook nog maar eens de grootsheid om te erkennen dat juist daardoor een beter resultaat is ontstaan.
"We moesten 'm alleen nog vangen..."
Soms duurt het jaren voordat een liedje goed genoeg is en soms is het in een keer raak. "Love you more" bijvoorbeeld kwam in twee minuten tot stand. Dennis tokkelde wat, zoals hij altijd doet en Bart zong wat, zoals hij altijd doet. Ze luisterden het terug en voelden dat er een hit geboren was. Stefan vult aan dat ze "'m alleen nog moesten vangen....; dat herken je aan het gevoel in je onderbuik, aan de opwinding die je voelt, aan de haartjes op je armen."
Blijven doorontwikkelen, steeds beter willen worden en elkaar versterken
Paul -bepaald geen onverdienstelijk drummer- heeft op enig moment weer wekelijks drumles genomen. "Ik had het gevoel dat ik een plateau had bereikt en moest een hobbel over". Of de anderen iets van die lessen merken? Ja nou en of! "Dat kruipt in het DNA van de hele band en dan lukt alles beter." Een treffender pleidooi voor blijven ontwikkelen en elkaar versterken, kan ik niet bedenken.
Voor wie het hele gesprek van ongeveer 12 minuten wil bekijken, is dit de link: http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/335885
